Rabu, 15 September 2010

Fatamorgana Harapan

Lelah kaki melangkah..
Menjejaki bayang tnpa arah..
Fkiran hanya trpenuhi oleh amarah..
Atas hasrat jiwa yg tlah musnah..

Otakku trkikis oleh amarah..
Rasionalitas trkalahkan atas harga diri yg rendah..
Brlutut, mengemis, brharap pasrah..
Namun tetap saja air suci cinta trtumpah..

Dia berikan aq gurun tanpa batas..
Guna ku jelajahi menggapai kata dtengah panas..
Jubah malasku tlah ku lepas..
Aku mengejar kata wlau yg kujumpai hanya bias..

Dpenghujung pncarian..
Dia kutemukan, dia kudapatkan..
Senyum trangkai, hati trpuaskan..
Di kejauhan, dari kejauhan..

Ia tampak nyata..
Tiada kraguan tentang anggunya..
Namun, smakin dekat aku melangkah..
Yg ku dapati hanya fatamorgana..

Tiada belas kau beri..
Isyratmu membuat hatiku mati..
Dtengah terik gurun harapan ini..
Kau bunuh aku yg bagimu tak berarti..

Aku Ingin Tau

Ingin ku lukis parasmu..
Dgn sentuhan warna indah lakumu..
Diatas kanvas hatiku yg ingin tau...
Namun syg, mataku blm pernah menyapu ragamu..

Ingin ku cipta melodi untkmu..
Ku rangkai alunan nada dgn petikan gitarku..
Mengirimu brnyanyi diatas jiwa yg mrindu..
Tapi syg, suaramu blum prnah kurekam ditelingaku..

Ingin ku tulis bait puisi untkmu..
Ku susun kata2 indah tentangmu..
Ku rangkai di slembar kertas mimpiku..
Kmudian ku titipkan pda merpati yg kan menyampaikany untkmu..
Namun syg, aku tak prnah tau perihal keberadaanmu..

Aku ingin tau..
Dan akan ku cari tau..
Tentangmu...

Tak Disengaja

Kepingan hati yg trluka..
Memendam rasa menuai lara..
Menanam cinta berbuah luka..
Ini, tidak disengaja..

Knapa baru skarang?!
Knapa dari dlu kw tak trus terang?!
Kau hanya jadikan aku bintang2..
Dlam mimpi sderhanamu diatas ilalang..

Kau pendam...
Kau diam..
Kau trjerembam..
Kini kau perih dan temaram..

Stlah aku berdua..
Tangismu brcerita..
Bahwa kau suka, bahwa kau cinta..
Terlambat bagimu berkata..

Biarlah luka kau rasa..
Biarlah perih kau terima..
Jngan slahkan lukamu atasku tak disengaja...

Satu Kata

Tak banyak, tak banyak bekal ku..
Tak jg banyak tjuanku..
Hanya satu..
Kamu..

Jauh jalan yg ku tempuh..
Arah yg tak menentu..
Melahirkan peluh..
Tapi aku, enggan tuk rapuh..

Tak bnyak bekal yg ku bawa..
Namun berat, sngguh berat ku rasa..
Hanya berupa satu kata..
Cinta..

Trasa jauh pdhal begitu dekat..
Hanya tnggal slangkah aku dpat mengikat..
Membuatmu takluk dan trjerat..
Namun bibirku begitu berat..

Untuk berkata...
Ya, satu kata..
Cinta..

Tetap Setia

Aku setia..
Kata trindah yg diingnkan dri stiap wanita..
Dri laki2 yg mndampingi hidupnya..
Agar cinta brsemi slamanya..

Aku setia..
Kala trluka, kala dterpa musibah..
Kala mimpi tak tercipta..
Setia mnjadi pelipur lara..

Aku setia..
Dkala indah rasa bhagia..
Kala hati tengah berbunga..
Kala cinta tmbuh subur baginya..

Aku setia..
Kala kata bosan trucap dari bibirnya..
Kala ia hujamkan ribuan pisau pda jiwa..
Kala ia trtawa mmbuatku trsiksa..

Aku tetap setia,.
Meski air mata brubah mnjadi darah..
Meski hidupku bukan lagi mimpi bginya..
Meski aku tlah trluka..

Aku tetap setia..

Kertas Kosong

Kertas ku ksong, entah ap yg ingin ku goreskan..
Pena tlah ku genggam tapi bngung ap yg ingin kutuliskan..
Tiada kata apalagi bait yg trtumpahkan..
Kertas ku kosong dan brserakan..

Objek yg dlu sering ku jadikan tema tulisan..
Sejak 2 tahun yg lalu trhapuskan..
Pergi tanpa berpamitan..
Meninggalkan coretan hitam pada ingatan..

Sampai saat ini kertasku msh kosong tnpa tulisan..
Tak pernah ku coba tuk menciptakan..
Mncipta puisi tanpa objek yg dlu penuh dgn pesona keindahan...
Mmbuat tulisan ku penuh dngan warna-warni makna kebahagiaan..

Krtasku msh juga kosong tnpa tulisan..
Aku takut slah mnulis kata dan bait hingga mnjadi sia2 dan trlupakan..
Aku ingin mncipta karya yg pnuh dgan keindahan..
Wlau hingga akhir zaman ia tak pernah trhapuskan..

Tapi, aku ragu tuk menggoreskan..
Takut mnciptakan coretan..
Aku, tak punya objek tulisan...
Dan Yg aku butuhkan, sebuah objek keindahan..
Yg abadi tak trhapuskan, slamanya hingga akhir zaman..

Pangeran Kodok

Hasrat itu, rasa yg trsembunyi..
Trdiri dari keinginan untk memiliki..
Namun trtutupi oleh malu di diri..
Inilah ssok yg tak pernah berani mengungkap ap yg ada dhati..

Pernah ia berdiri di ujung jurang..
Sperti layaknya seorang pejuang..
Yg hendak lompat dan trbang..
Tpi, takut jatuh dan trbuang..

Ia bukan ksatria yg mmiliki karisma..
Hanya seorang pngembara yg entah mau kmana..
Trombang ambing oleh lautan cinta..
Tapi, tak mampu tuk brlabuh pda pulau yg diingininya..

Dia juga bukan seorang pencuri hati..
Yg dpat mmbuai wanita dgn seribu lawakan basi..
Ia hnya bermodal ktulusan hakiki..
Mncoba setia pada hawa yg blum prnah ia miliki..

Ia hanyalah pangeran brwujud kodok, yg butuh ksungguhan..
Tuk mrubah wujudnya yg tak braturan..
Mnjadi ssok yg menawan dan rupawan..
Bagi putri yg rela berkorban untk dirinya yg pnuh ksungguhan...